Magazin über das Leben in Lüneburg
Themen
Alle Themen und Artikel

Ganz licht to marken

geschrieben von Rolf Kliemann im Februar 2016

As ik ( noch vör de Online-Banking-Tiet) mal wedder’n beten Boorgeld bruken dä, heff ik bi de Postbank anropen, un wull mien Kontostand rutkriegen. Ik bimmel also in Hamburg an un de Computerstimm fraagt mi, wat ik mit Tasten oder mit Spraak ingeven will. Mit Tasten geiht dat bi mi nich, als segg ik: Mit Spraak. De Computer fraagt mi na mien Kontonummer un maakt mi vör, woans ik denn nu langsam un düütlich de Tahlen spreken schall. Gaut. Ik maak dat un spreek so düütlich as’n Theaterspeler. De Computer wedderhaalt mien Nummer. Ik bün tofreden, he hett mi verstahn, wat je ok nich jümmer so is. Aver denn seggt he: „Ihre Kontonummer ist falsch.“ Düsse Nummer harr ik al föfftig Johr. De weer noch nie nich ver-kehrt. Dat harr ik den Computer je geern noch mal in all Düütlichkeit seggt, aver de versteiht mi jo nich. Also, dat Theater maak ik nich noch mal. Nu gah ik eenfach na mien Koopmann hen un laat mi an sien Postagentur seggen, wat ik op’n Konto heff.
De neegst Akt speelt ok wedder bi’n Koopmann. Ik geev mien Scheckkoort af un segg, dat ik dusend Euro bruuk. Up’n Display heet de Post mi willkamen, fraagt na den Bedrag und denn will se vun mi de Geheemtahl weten. Dat hett mi al ’n poormal ’n Schreck injaagt. Ik kann mi doch so slecht Tahlen marken. Aver nu bün ik dorup instellt. Een dröff düsse Tahl je nich up’n Wisch mit sik rumdregen. Aver ik heff dorför en gaudes System.
Up hochdüütsch seggt een Mnemotechnik dortau. Also, mal kort nadenken. Eerst dat Johr von mien Pensionierung, also 81, denn dat Johr vun uns letzt Ümtog, also 92. Gaut, rin dor-mit. Aver dat Display seggt mi, dat de Tahl nich stimmen kann. Ja, wat nu? Eerstmal wedder na Huus. Ik vertell mien Fro, wat mi passeert is. Dat mutt doch stimmen, segg ik to ehr. Hett doch jümmer klappt. Eerst dat Pensionsjohr un denn dat Ümtogsjohr. Dor seggt mien Fro, ik harr ehr jümmer vertellt, dat dat Ümtogsjohr noch mal dörch twee deelt warrn möss. As se dat seggt, is mi ok glieks kloor, dat miene ganze Marktechnik ’n lütten Fehler harr. Ik op de Stell wedder hen na’n Koopmann – un kiek an, dat klappt.
So wat harr ik al mal. Dor harr ik bi de Post de Pin-Nummer 1431. Also, heff ik mi seggt: De Veerteihn, dat is diene Huusnummer, un dorvun noch mal de Hälft vun de Veerteihn dort-au, denn gifft dat eeenundörtig. Dat hett lange Tiet klappt. As ik düssen Trick mien Fro ver-kloren will, seggt se tau mi: „Aver vun veerteihn de Hälft dortau – dat gifft doch eenun-twintig un nich eenundörtig.“ Ik weer vun de Socken. „Jo“, heff ik na langen Överleggen seggt, „wat dat Reken angeiht, magst du woll Recht hebben, aver bi de Post hett mien System jümmer funktioneert. Un dor kummt dat doch op an.“
Dat müch je allens noch angahn, wenn een blot een Tahl to marken harr. Aver wat kummt dor nich allens tohoop. Ik heff je ok noch bi de Spoorkasse Konten. Een Kapitalkonto mit Kontonummer un Geheemtahl un een Girokonto mit Kontonummer un Geheemtahl. Wat ik mehrst bruuk is natürlich das Girokonto. Mien Geheemtahl is 4706. Dat mutt aver ünner uns blieven. Ik fraag mien Fro, wat een sik dortau an’n besten as Gedankenhölp utdenkt. Mi wull in’n Moment nix infallen. Annern Dag seggt mien Fro, se harr ’ne dulle Idee. Ik schall mi vörstellen, ik weer in’n Parfüm-Laden. Wat fallt mi toeerst up? Na? 4711! Gaut, un denn schall ik noch na Chanel Nr. 5 plieren un de Fief vun Kölsch Water aftrecken, denn kaam ik up 4706. Minsch dat is’ne Idee! Mien Fro meent, klauk mutt een nich sien, aver plietsch.
As ik nu bi’t neegste Mal in’e Spoorkass bün, överlegg ik kort un geev an’n Automaten 4708 in. Ik weer heel seker, dat ik mi an dat hollen harr, wat wi tosamen utklamüüstert harrn. Aver nu kümmt dat: De Automat schrifft mi, dat he mien Koort behollen deit, denn de Ge-heemtahl is falsch. Dunnerkiel noch mal! Nich al wedder! Ik vertell dat mit de 4708 mien Fro un de versöcht den Fall torüchtoreken. „Also“, seggt se, „du harrst doch den 4711 – un denn?“ – „Kloor“, segg ik, „dat weer je eenfach.“ – „Ja, un wat hest du för ’ne Tahl aftrocken“, fraagt mien Fro. „Tschä“, anter ik, „ik heff mi akraat an dat hollen, wat wi mit ’n Parfüm-Laden afmaakt hebbt. Ik heff den de Dree aftrocken.“ Mien Fro seggt, „dat heff ik al lang markt, dat du ’ne Dree aftrocken hest. Aver nu fraag ik mi den ganze Tiet, wo du de Dree hernahmen hest.“ – „Na“, verkloor ik ehr, “natüürlich vun Drei-Wetter-Taft.“
Intwüschen gah ik ok nich mehr an’n Schalter. Tweeuntwintig Teken för een Konto un denn noch de Geheemtahl. Nä, dat warrd mi to veel. Ik maak nu ok mit ’n Computer Banking von tohuus ut. Aber ’ne Geheemtahl bruuk ik je ok dorför. Wo ik de opschreven heff, dor kaamt Se nie up.
Jichtens kann dat aver ok Schereree geven. Mien Computer hett mi ok al mal den Togang sparrt. He harr dat ok mit ’e Geheemtahl. Ik möss denn de Spoor­kass Bescheed seggen un de hett mi denn mit ’n Breef ’ne ne’e Geheemtahl geven, mit de ik denn wedder ’ne egene Tahl ingeven kunn. Ik heff denn ut Trutz wedder miene ole ingeven. Dat güng. ¶

Foto: 123rf.com © 123ucas

Anzeige